κιόνιο(ν)

το (AM κιόνιον, Μ και κιόνιν) [κίων]

(υποκορ. τού κίων) μικρός κίονας

μσν.

1. κολόνα, στύλος («ὀμπρὸς εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν ἔστηκεν κιόνιν φοβερόν, μέγα, ψηλὸν ὑπάρχει», Χρον. Μορ.)

2. πόδι τραπεζιού ή καρέκλας

αρχ.

κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο ελίσσεται το σπειροειδές κέλυφος τών οστρακοδέρμων.